С бағдарламалау тілінің функциялары бір бағдарлама шеңберінде бірнеше қайталанатын әрекеттерді орындау үшін қолданылады. Кейде кейбір қосалқы есептеулердің үлкен блогы да жеке функцияға бөлінеді. Ереже бойынша, функция берілген аргументтерді жіберумен шақырылады. Функция не мәнді қайтару, не бірнеше нақты әрекеттерді орындау болуы мүмкін. Сіз функцияны сипаттамасы немесе оның прототипі жарияланғаннан кейін ғана шақыра аласыз.
Бұл қажетті
С бағдарламалау ортасы
Нұсқаулық
1-қадам
Функциялар туралы декларацияны.h кеңейтілімімен тақырыптық файлда жасауға болады. Бұл жағдайда сіз бағдарламалық кодтың кез-келген жерінде функционалды қоңырауды оның декларациясының көрінуіне алаңдамай пайдалана аласыз. Тақырыптық файлдар.рр кеңейтілімі бар файлдарға ең басында келесі жолмен қосылады: #include “My_sag.h”.
2-қадам
Функцияны келесідей жариялаңыз: My_fanc bool (char p1, int p2). Мұнда My_fanc - бұл сіздің бағдарламаңыздың ерекше функционалдық атауы. Функцияның келесі сипаттамасын бағдарлама кодының кез келген жерінде орындауға болады. Ол үшін қайтару түрін, функцияның атын және кез келген дәлелдерді көрсетіңіз. Осыдан кейін функция орындайтын әрекеттерді функция денесін қоршап тұрған бұйра жақшаларға жазыңыз.
3-қадам
Кодтағы осы функцияның әрекеттерін орындағыңыз келетін жерде оның атын жазып, оған барлық қажетті аргументтерді келтіріңіз. Берілген мәндердің типі жарияланған типпен бірдей болуы керек. Қайтарылған мәнді бірдей типтегі айнымалыға тағайындаңыз: bool Res = My_fanc (“H”, 24). Аргументтерді функцияға беру берілген типтегі айнымалылар арқылы да, тұрақты мәндерді қолдану арқылы да жүзеге асырылуы мүмкін.
4-қадам
Шамадан тыс жүктелген функцияны шақырған кезде оның аргументтерінің саны бірдей тақырып үшін әр түрлі болуы мүмкін. Мұнда олардың мәндерін дұрыс көрсету өте маңызды, өйткені компилятор функционалдық шақыруда сіздің қателігіңізді анықтамауы мүмкін.
5-қадам
Функцияны меңзердің көмегімен шақыруға болады. Ол үшін осы көрсеткішті жариялап, оған функцияның адресін тағайындаңыз: int (* p_F) (const char *, const char *); p_F = My_fanc. Бұл жағдайда My_fanc функциясына қоңырау сілтегіш ретінде жазылуы мүмкін. Мысалы, дәл осылай функция адресін аргумент ретінде басқа функцияға беруге болады: көшіру (n, p_F). Осылайша, қазірдің өзінде көшіру функциясында My_fanc-қа қоңырау келесідей болады: (* p_F) (a, b), мұндағы a, b - шақырылған функцияның аргументтері. Кез-келген іске асырылған қоңырау үшін жұмыс нәтижесі функцияның бағдарламаланған әрекеттеріне сәйкес келеді.
